Wiersz przeczytany ze sceny na wszystkich trzech jubileuszach (przed ok. 1000 osób) oraz trzykrotnie wystawiony wraz ze zdjęciami "Tańczące rodziny "Wolbromiaków" Katarzyny Klimek-Krężel.
Drży mi serce na tej scenie
jest wspomnieniem i pragnieniem
nosi rysy moich butów
Przemierzona setki razy
niby cień znajomej twarzy
szepcze do mnie echa zdarzeń
Głowa prosto, palce w dół
patrz jej w oczy, klęknij, stój
złap ją śmielej w pasie
Teraz czasem mi się śnisz
chusta, wianek, złota nić
usta jak czereśnie w sadzie
A czy w głębi Twoich snów
jestem czasem ja, Twój druh
który z Tobą wtedy tańczył?
Na tej scenie pośród nut
setki lat mających słów
przeszłość nie jest tylko cieniem
Wejdź tu ze mną jeszcze raz
walc, kujawiak, ukłon w pas
znów z widowni na nas patrzą
Zapamiętać chcę tę chwilę
niech tradycja dłużej żyje od nas
błyszcząc w naszym tańcu
"Dlaczego tu jestem"
